Geliyorum kabrim, aç kollarını;
Adım adım sona yaklaşıyorum.
“Gelmem.” diyenlerin gör hallerini,
Adım adım sona yaklaşıyorum.
Mevsim sonbahardır, yaprak sarardı;
Gün indi, gölgeler yamaca sardı.
Önceden gidenler menzile vardı,
Adım adım sona yaklaşıyorum.
Uzakta eğlenip gezdim bir müddet,
Anladım, ayrılık sürmezmiş ebed.
Gün be gün doluyor verilen mühlet,
Adım adım sona yaklaşıyorum.
Öyle bir sefer ki, bitmek bilmedi;
Nicesi ağladı, yüzü gülmedi.
Bağrına sardığın geri gelmedi,
Adım adım sona yaklaşıyorum.
Gözyaşımla dolu ettim kırbamı,
Acı tatlı boş koymadım torbamı.
Yakında giyerim yeni ‘urbamı,
Adım adım sona yaklaşıyorum.
Karanlıktır yerin, mekânın dardır;
Kul hakkı gelecek, kavlimiz vardır.
Koynun ya gülistan, belki de hardır...
Adım adım sona yaklaşıyorum.
