Getirdiler bir mücrimi,
Örten toprak gücenmesin.
Alamadım ben ecrimi,
Dalda yaprak gücenmesin.
Âlemde koptu velvele,
Nâmı gider dilden dile.
Hediye ettim bir kele,
Şimşir tarak gücenmesin.
Can evinden vurulunca,
Gayrı gönül yorulunca,
Nâhak ferde sarılınca
Nazlı bayrak gücenmesin.
Yorgun düştüm koşa koşa,
Emeğimi çaldım taşa,
Umutlarım gitti boşa,
Özde merak gücenmesin.
Yadlar ile toy eyledim,
Öz varımı zây eyledim,
Sulakları pay eyledim,
Dağda çorak gücenmesin.
Çok sözüm var bu hususta,
Çaresizim, dilim susta.
Yaptığını yıkan usta,
Bundan çırak gücenmesin.
Kul Hakkı der: “Budur ahvâl;
Gerçeğe dönmedi hayal.”
İnkisârda ehli iyâl,
Yakın, yırak gücenmesin…
