Sokaklarda çıplaklık, özümde açtı yara,
Vaziyeti gördükçe düşündüm kara kara.
Peşinen eleştirdik piyasayı görmeden,
Bütün pantolon almaya cebinde var mı para?
Darına güç yetmiyor, nereden alsın bolu?
Rahatça giyinmenin yok mudur başka yolu?
Bir karış etek almış, cebindeki olanla,
Yakasına yetmemiş, hesaptan düşmüş kolu.
“Benim özelim.” diyor, tınmıyor duyduğunu,
Moda diye sunuyor, aklına koyduğunu.
Kıyâfet değiştirmek zor geliyor, belli ki,
Çıkarmadan yürümüş, yatarken giydiğini.
Ne olacak bu işler, bilmem ki, şaşıyorum;
Çıplakları gördükçe, giyinik üşüyorum.
Baksam günahı vardır, bakmasam hep önümde;
Gözlerimi kapatsam, yürürken düşüyorum.
Modern olmak böyleymiş, çağdaşlık buymuş gûya;
Ar damarı çatlamış, kalmamış edep, hayâ...
Kul Hakkı çok, söyleme; duyarsın fazlasını...
Uyanınca bitecek, gördüğüm kötü rüya.
