Günümüzün en aktüel terimlerinden biri de “sahte dostluklar” kavramıdır.
Dostundan beklediği tavrı göremeyen hemen herkes başlar serzenişe;
“Gerçek dost kalmadı”,
“Nerede eski dostluklar” diye.
İnkâr edilmeyecek bir gerçek şu ki maalesef hiçbir şey eski gerçekliğini, doğallığını koruyamamıştır.
Dostluklar da tabii…
Toplumsal bozulmanın hemen her şeye sirayet ettiği bir zamanda, olumsuzluğun dostluklara yansıması da o kadar doğaldır.
Yaşadığımız dünya hayatının ve toplum yapısının bir anda beklenilen seviyeye gelmesini beklemek zordur.
Fakat gelinen bu seviyenin daha iyiye doğru gitmesi her zaman ve zeminde asla imkânsız değildir.
Şahsi çabalarla, bulunulan ortam bir nebze olsun güzelliklerle süslenebilir.
Bir çiçekle yaz gelmez, fakat bir çiçeğin bulunduğu ortam yazdan bir şeyler yansıtır.
Bu duygunun gelişmesi için kimseden bir beklentiye girmeden herkes kendi çapında “samimi dostlukları” artırmanın çabasına girmelidir.
Yardımlaşma ve dayanışmada; iyi niyet, samimi dostluğun temelini teşkil eder.
Fedakârlıkla gelişir ve boyut kazanır.
Samimi dostlukların fedakârlıkla gelişeceğini asla unutmamalıyız.
Nedir fedakârlık? Mutluluk ve üzüntü, hastalık ve sağlık, darlık ve bolluk anlarında dostunun yanında olabilmektir. Ona destek verebilmektir.
Bu destek, herkesin kendi imkânları çerçevesinde olur. Hani bir söz vardır. “An beni bir koz (ceviz) ile o da; çürük olsun”...
Bazen bir tebessüm, bazen bir selam, bazen bir ses, bazen küçücük bir ilgi bile dostun gönlünde sevgi tohumlarının yeşermesine sebebiyet verebilir.
Dostun gönlü de hassas olur! Ona da dikkat etmek lazımdır.
O zaman sizlerde samimi dostlukların artmasına nefsinizden ödün vererek katkı sağlamalısınız; hem de başkasından bir karşılık beklemeden…
Selam olsun, dostunu kendi nefsinden üstün görebilenlere…
Selam olsun, samimi dostluklar kurabilen ve devamını sağlayabilenlere.
Gayemiz karanlıklardan şikâyet etmek değil, gücümüzce etrafımızı aydınlatmaktır.
Bu gayeye hizmet ettiğimiz oranda kendimizi mutlu hissedeceğiz inşallah…
Bütün Dostlarıma Sevgiler.
