Yine duman duman oldu yüceler, Benim hiç bitmiyor borânım, dağlar. Her seherde dilim vuslat heceler, Baykuşa yurt oldu virânım, dağlar.
Her tarafta zulüm, kanlı gözyaşı,
Çoktandır unuttu gardaş gardaşı.
Düşündükçe sızlar bağrımın başı,
Yoktur bu yarayı saranım, dağlar.
Gördüğüm serapmış, sandım göldeyim;
Âlem deryâ bilir, ben ki çöldeyim.
Ömrün çoğu gitti, gurbet eldeyim;
Olmuyor arayıp soranım, dağlar.
Kıtalarda söylenirdi toylarım,
At üstünden inmez idi baylarım.
Zaferle geçerdi yılım, aylarım;
Nerede devletler kuranım, dağlar?
Kul Hakkı’yım, rüzgâr bekler hilâlim,
Gece uzadıkça artar melâlim.
Mihricân estikçe kükrer celâlim,
Çok mu uzaktadır Turan’ım, dağlar?
