Yine duman duman oldu yüceler,
Benim hiç bitmiyor boranım, dağlar.
Her seherde dilim vuslat heceler,
Baykuşa yurt oldu viranım, dağlar.
Her tarafta zulüm, kanlı gözyaşı,
Çoktandır unuttu gardaş gardaşı.
Düşündükçe sızlar bağrımın başı,
Yoktur bu yarayı saranım, dağlar.
Gördüğüm serapmış, sandım göldeyim,
Âlem derya bilir, ben ki çöldeyim.
Ömrün çoğu gitti gurbet eldeyim,
Olmuyor, arayıp soranım, dağlar.
Kıtalarda söylenirdi toylarım,
At üstünden inmez idi beylerim.
Zaferle geçerdi yılım, aylarım;
Nerede devletler kuranım, dağlar?
Kul Hakkı’yım, rüzgâr bekler hilalim,
Gece uzadıkça artar melâlim.
Mihrican estikçe kükrer celâlim,
Çok mu uzaktadır Turan’ım, dağlar?
